Κρίμα… και μου ήσουν περίπου συμπαθής...

Διάβασα τον εντελώς παράλογο συλλογισμό, του τύπου: «Έχει θετικό απολογισμό και του ενός η θητεία και του άλλου, με τον ιδιαίτερο τρόπο που ο καθένας χειρίστηκε τα θέματα. Αλλά, βασικά, υπήρξαν αποτυχημένοι πρωθυπουργοί, οδήγησαν το κόμμα στο περιθώριο, επομένως δεν νομίζω ότι έχει κανένα νόημα η παρουσία τους».

Αυτός που «αποτυχαίνει» σε οτιδήποτε επάγγελμα δεν μπορεί να έχει θετικό απολογισμό, κύριε «φάσκω και αντιφάσκω ανάλογα με όπου φυσάει ο άνεμος»… “Ξέχασε” ο mister «μαζί τα φάγαμε» ότι ένας πρωθυπουργός έχει ως πρώτη του μέριμνα την χώρα και μετά το κόμμα. Όπως και “ξέχασε” ότι ήταν “πετυχημένος”  υπουργός Ιμίων και Οτσαλάν στον “Κινέζο” και ότι διετέλεσε αντιπρόεδρος στον ΓΑΠ… τότε που “ξέχασε” να τα πει στον “ελαιόψωμο” για τις οργανώσεις που έκλεισαν το κόμμα (δηλαδή άφηναν την βάση απέξω)… και επίσης “ξέχασε”  ότι τον Γ. Παπανδρέου δεν τον προειδοποίησε ΚΑΝΕΙΣ, μάλλον, ότι στις οργανώσεις του κόμματος άλλαξαν μόνο τα πρόσωπα, ενώ οι εκσυγχρονιστικές νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες έμειναν ίδιες, μια που τοποθετηθήκαν στις οργανώσεις άτομα που έπαιρναν έγκριση από το γραφείο της Κούρκουλας στο Κολωνάκι- και μόνο έτσι. Έτοιμοι να ροκανίζουν την καρέκλα του Πρωθυπουργού, εκμεταλλευόμενοι ότι ο Παπανδρέου έτρεχε σε όλη την υφήλιο να ζητάει βοήθεια για την Ελλάδα, έτσι ώστε να μην πληρώσουν οι πολλοί του λαού, αυτά που φάγατε εσείς (κομματικές οργανώσεις και βουλευτές, στους οποίους αναφέρθηκες) επί 20 χρόνια, μαζί με την ολιγαρχία από όπου πολλοί έπαιρναν κατευθείαν εντολές, όπως έκαναν -και συνεχίζουν- και άλλοι από ΟΛΑ τα κόμματα. Αυτά.

Α, και να μην ξεχάσω και εγώ, τουλάχιστον αυτό: “ξέχασες”, βεβαίως, να μιλάς για πολλά πεπραγμένα επί του Σημίτη, όπως για την ανάπτυξη των καζίνο, των επιχειρήσεων που έκλειναν σε μια νύχτα, αλλάζοντας στέγη σε διπλανές χώρες με φθηνότερα χέρια εργασίας, μετά από τι έπαιρναν τα αγύριστα θαλασσοδάνεια για επιχειρήσεις βρισκόμενες στα κόκκινα, με την βοήθεια της τότε πολιτικής μεσολάβησης… δίχως να ξεπληρώσουν τίποτα για το ελληνικό κράτος, ούτε καν τις αποζημιώσεις και την ασφάλεια προς τους εργάτες, οι οποίοι βρεθήκαν στην ανεργία από μια μέρα στην άλλη, για την μεγάλη αισχροκέρδεια των καρτέλ, δίχως να τα χτυπάει κανείς τότε, αλλά, εντελώς παράλογα, απεναντίας, τα έβαλαν με τους παραγωγούς, έτσι ώστε να τα δώσουν ακόμα πιο φθηνά στους μαυραγορίτες διαμεσολαβητές. Για τα περίεργα χτυπήματα στο Χρηματιστήριο, με αποτέλεσμα τον ξαφνικό νεοπλουτισμό των ημετέρων και την φτώχια πολλών άλλων, που έχασαν τον κόπο μιας ζωής και βάλε. Και για πολλά άλλα της γνωστής περιόδου, η οποία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τα λούκια που περνάμε τώρα… αλλά τότε η φίλη σου, η γνωστή … αγωνίστρια που «δεν ελπίζει τίποτα» (εκτός από ακόμη μια υπουργική καρέκλα) και είναι «ελεύθερη» ήταν υπεύθυνη για αυτή την «σοσιαλιστική ανάπτυξη» και …πώς να χτυπάς μια καρδιακή φίλη…?

Φαίνεται ότι για αυτό (και μάλλον και για να φέρεις εις πέρας και τα καινούργια σου “καθήκοντα”) δεν μπορείς να διαχωρίζεις την εποχή του Σημίτη- οπού προηγούνταν τα συμφέροντα των λίγων και προετοιμάστηκε ο δρόμος για το ακόμα μεγαλύτερο τους μελλοντικό κέρδος- και την εποχή Γεωργίου Α. Παπανδρέου, ο οποίος πηρέ άλλη μια καυτή πατάτα του Κινέζου και κράτησε την Ελλάδα όρθια και τους Έλληνες με μισθούς και συντάξεις, εναντίων της ολιγαρχίας που ήθελε να τα πάρει όλα εναντίων πινακίου φακής, βάση σχεδίου. Μάλλον για αυτό δεν μπορείς να διακρίνεις ότι ο Σημίτης όντως δεν είναι ενεργός πολιτικά –με την έννοια της πραγματικής πολιτικής- εδώ και πολλαααααα χρόνια και ενός Παπανδρέου που δεν έπαψε ούτε στιγμή να αγωνίζεται για την χώρα και για τους Έλληνες, δίχως να είναι κολλημένος σε καρέκλες και σε μικρότητες.

Κρίμα… και μου ήσουν περίπου συμπαθής. Θυμάμαι το 2007 όταν είπες για τον τώρα προϊστάμενο σου, για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, το περίφημο:  “…και τι πάει να πει ότι είναι καλός ρήτορας? Και ο Μουσολίνι ήταν…” Όπως και θυμάμαι και το Μάρτη 2012, όταν το Εθνικό Συμβούλιο ανέδειξε την μοναδική υποψηφιότητα του Ευαγγέλου, έτρεχες να φωνάξεις τους δημοσιογράφους, για να δηλώνεις στις κάμερες την στήριξη σου προς τον πρόσωπο του… τότε που έλεγες αμέσος πριν αυτό το γεγονός, ότι έχεις πολλά χρόνια στο πασοκ και δεν είσαι έτοιμος να φύγεις από την πολιτική σκηνή και για αυτό θα στήριζες τον άλλο χοντρό, «αναγκαστικά, διότι «δεν μπόρεσες να κανείς και αλλιώς».

Και μια που τελευταία συμμετέχεις σε κοινά τραπέζια με τον καινούργιο προϊστάμενο, θα σου δώσω μια συμβουλή έτσι για το φιλότιμο και για την συμπάθεια που σου είχα : καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς… παρόλο που, αν το σκέπτομαι καλύτερα, δεν ξέρω ποιο από τα δυο είναι πιο τρομακτικό στην πράξη.

Επανέρχομαι στο θέμα μια μέρα μετά. Διάβασα εδώ:

“Ο Θόδωρος Πάγκαλος σχολίασε με τον δικό του… ξεχωριστό τρόπο τα όσα εκτυλίχθηκαν στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Ο πρώην υπουργός μιλώντας στον ΒΗΜΑ FM στάθηκε στα λεγόμενα του Κώστα Σημίτη, επισημαίνοντας ότι για να βλάψει τον Γιώργο Παπανδρέου «αθώωσε τον Καραμανλή», τονίζοντας ότι ο πρώην πρωθυπουργός «απέτυχε παταγωδώς στη δεύτερη θητεία του».

«Απέτυχε στις διαρθρωτικές και δομικές αλλαγές του κράτους και των θεσμών. Το έχει πει και το έχω γράψει, όπως και πολλοί άλλοι και αν το είχε κάνει και ήταν όλα πετυχημένα τότε γιατί έδωσε το κόμμα στον Παπανδρέου και έφυγε; Συνέβη κάτι; Εκτός αν φταίει πάλι ο λαός που δεν μας ψηφίζει. Κάθε φορά που δεν μας ψηφίζει, έχει τους λόγους του ο λαός. Και πιστεύω ότι ο κ. Σημίτης καταψηφίστηκε επειδή υπήρχε η προοπτική της επανίδρυσης του κράτους, παραμυθιάζοντας το κράτος ψευδόμενος τότε ο κ. Καραμανλής, γιατί δεν είχε στο μυαλό του κάτι τέτοιο. Καταψηφίστηκε επειδή δεν είχαν γίνει αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές», είπε.

Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, «ο κ. Καραμανλής έφταιγε και για να βλάψει τον κ. Παπανδρέου ο κ. Σημίτης, δεν είπε τίποτα για τον κ. Καραμανλή. Είχε την εντύπωση ότι θα έδινε το δαχτυλίδι για να τη “φάει” ο κ. Παπανδρέου και να χάσει τις εκλογές και όταν τα πράγματα έρχονταν στην προοπτική επανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία λόγω της αβελτηρίας της δεξιάς, θα του έλεγε ο κ. Παπανδρέου “έλα πίσω”».”

Επανέρχομαι σήμερα, μια μέρα μετά, για να αναγνωρίσω ότι αυτός ο Πάγκαλος όταν θέλει, τα λέει. Αρκεί να μην είναι μια από την καλή και μια από την ανάποδη. Συνέχισε το δρόμο με τις καλές… και η καρδιά μου είναι μεγάλη.