Λίγα λόγια για και προς τον Μπαρόζο… για να θυμίζουμε και να υπενθυμίζουμε

Βρεθήκαμε μπροστά στο γεγονός να χαιρετίζει την έναρξη της ελληνικής προεδρίας η Κομισιόν, δια του επιτρόπου Ζοζέ Μπαρόζο… και θυμήθηκα ότι τελευταία φορά που είχε έρθει στην Ελλάδα ο Μπαρόζο, ήταν στις 30 Ιουνίου του 2009, σε συνάντηση που είχε στο Μέγαρο Μαξίμου με τον αρχιτέκτονα της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας, με τον Έλληνα φίλο και ομοϊδεάτη του, τον Κώστα Καραμανλή. Ενάμιση χρόνο πριν από αυτή την συνάντηση, η έκθεση της ΕΕ για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας με την σύσταση για προσφυγή στο ΔΝΤ, κρατήθηκε στα συρτάρια καλά κρυμμένη από τον Καραμανλή με την συνεργία του κολλητού του, Ζοζέ Μπαρόζο. Ο ίδιος ενημέρωσε αναλυτικά τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας για τις άγριες προθέσεις των ευρωπαίων. Ο Καραμανλής έκρινε σκόπιμο να αποκρύψει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όσα είχε πληροφορηθεί από τον Έλληνα αξιωματούχο. Μ

Ανεξάρτητα όμως από τις τεράστιες ευθύνες που είχε ο Κώστας Καραμανλής, προκαλεί εντύπωση και η τότε στάση του Μπαρόζο, ο οποίος συμπεριφέρονταν περισσότερο ως μέλος της Ν.Δ., παρά ως πρόεδρος της Ε.Ε. Αρχικά καλύπτοντας τις αλχημείες Αλογοσκούφη με τις αυξομειώσεις του ελλείμματος και στην συνέχεια κάνοντας την… πάπια στο μαγείρεμα των στατιστικών στοιχειών που του έστελνε τότε η Αθήνα. Η τελευταία υπηρεσία εκείνη την εποχή του Πορτογάλου αξιωματούχου, που ψηφοθηρούσε ανερυθρίαστα για να επανεκλεγεί και χρειαζόταν την υποστήριξη των ομοϊδεατών του, ήταν η ενέργεια του να εκμυστηρευτεί το μυστικό της τότε επερχόμενης χρεοκοπίας της χώρας, μόνο στο φίλο του, τον απερχόμενο πρωθυπουργό. Σε εκείνη την συνάντηση ο Μπαρόζο λειτούργησε και ως… Λούλης! Όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο, ξέροντας τα μελλούμενα υπέδειξε και προέτρεψε τον Καραμανλή να προσφύγει άμεσα σε εκλογές. Από εκείνη την ώρα ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. άρχισε να αναζητά την ευκαιρία να δραπετεύσει.

Παράλληλα με τις συμβουλές προς τον ομοϊδεάτη του, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχε ζητήσει και συγκεκριμένα μέτρα από την τότε κυβέρνηση. Ένα από αυτά ήταν η κατάργηση διαφόρων Οργανισμών του Δημοσίου. Ο Μπαρόζο ήταν πιεστικός, ζητώντας την άμεση υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου. Ο Καραμανλής ανέθεσε στον τότε γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, Αργύρη Καρρά, τη σχετική μελέτη, η οποία, παρά τις βαρύγδουπες εξαγγελίες, έμεινε στα χαρτιά, όπως και τόσες άλλες. Φαίνεται ότι ο δειλός Καραμανλής φοβούμενος να αναλάβει το πολιτικό κόστος, όσο και για να απαλλαγεί από σκάνδαλα τύπου Βατοπαιδίου, έκλεισε την βουλή μέσα σε μια νύχτα, ώστε να πιάσει ο επόμενος τα «κάστανα» που ο Βούδας της Ραφήνας τα έριξε στην «φωτιά».

Στην συνέχεια ο Μπαρόζο και η Μέρκελ «τακίμιασαν» με τον Σαμαρά

Με το που κέρδισε τις εκλογές του 2009 το Πασοκ που διαφωνούσε με την επανεκλογή του, ο Μπαρόζο άρχισε να γίνεται πιο σκληρός απέναντι στην Ελλάδα και προσωπικά απέναντι στον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, του Γιώργου Παπανδρέου. Η ασπίδα που ο Μπαρόζο προέβαλλε όσο ήταν κυβέρνηση η Ν.Δ. απεσύρθη οριστικά. Ο πρόεδρος της Κομισιόν άρχισε να χτυπά σαν χταπόδι την τότε νέο εκλεγμένη κυβέρνηση, εκθέτοντας εαυτών και άλλους. Σιγά- σιγά άρχισε να φαίνεται η περίεργη κολεγιά που είχε κάνει με τον ομοϊδεάτη του Καραμανλή. Αντί όμως να λουφάξει, ο Μπαρόζο συνέχισε να προκαλεί. Τη στιγμή που η χώρα μας βρισκόταν στο στόχαστρο των ευρωπαίων, τόσο ο ίδιος όσο και η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, συνέχισαν να χαριεντιζόντανε με το νέο αρχηγό της ελληνικής δεξιάς Αντώνη Σαμαρά.

Αυτά τα λίγα για τον μυστικό σύμβουλο του Καραμανλή, ο οποίος συνεχίζει να προκαλεί…

Διότι ο Μπαρόζο ήρθε μετά από 2 χρόνια για να κάνει ακόμα αντιπολίτευση στον ΓΑΠ! Τόσο πολύ τον φοβούνται τον Παπανδρέου οι συντηρητικοί μιας Ευρώπης ενωμένης με τις αγορές, εις βάρος των λαών της!

Κύριε Μπαρόζο, σε μια Ευρώπη οπού βάζετε πάνω από τους λαούς τις αγορές και το κέρδος, βεβαίως και φοβάστε την συμμετοχική δημοκρατία. Στις ευρωεκλογές, όπως και γενικά σε εκλογές, οπού υπάρχουν συγκεκριμένοι και ελεγχόμενα προτεινόμενα ονόματα, ολοένα και πιο πολύ ενδύεται η αποχή των πολιτών από την διαδικασία, ως μια καθοδηγημένη παρωδία, όπως αποδεικνύεται πολλές φορές, δυστυχώς. Τις μεγάλες αποφάσεις δεν γίνεται να τις πάρει λοιπόν ένα μικρό αριθμό ελεγχόμενων πολιτικών εις ονόματος των λαών! Εις ονόματος μας μόνο εμείς δικαιούμαστε να ομιλούμε και να πάρουμε αποφάσεις! Βεβαίως ότι μια πραγματική δημοκρατία, οπού εμείς οι πολλοί θα αποφασίζουμε για ότι μας αφορά, αποσταθεροποιεί μια κοινωνία βασισμένη στο υλικό κέρδος και ελεγχόμενη από τα κερδοσκοπικά κέντρα, που αποκεντρώνουν την εξουσία σε μέγιστο βαθμό επικινδυνότητας για την δημοκρατία, αντικαθιστώντας την συμμετοχή των πολιτών από μια απλή ανάδειξη αντιπροσώπων, οι οποίοι αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα, εγκαταλείποντας έτσι τη διακυβέρνηση σε μία επαγγελματική ολιγαρχία. Σας υπενθυμίζω ότι τα πολιτεύματα που αξίζουν την ονομασία δημοκρατία στηρίζονται στη συμμετοχή των πολιτών και ότι ως δημοκρατία δεν μπορούμε απλά να βαφτίζουμε τις εκλογές οπού συμμετέχει μόνο ένα ποσοστό της δυσαρεστημένης και απογοητευμένης κοινωνίας. Μια κοινωνία που έμαθε πια ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, από την στιγμή που τα προτεινόμενα πολιτικά πρόσωπα έχουν την έγκριση από τα κέντρα εξουσίας, ως εξαγοράσιμα, δηλαδή ελεγχόμενα από αυτά. Αλλά μια που απευθύνομαι σε έναν που ανήκει στην επαγγελματική ολιγαρχία ελεγχόμενων πολιτικάντων, σας παραπέμπω σε ένα ελληνικό ρητό που λέει: “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”.

Με λίγα λόγια, μιας και εξισώνετε τις εκλογές για συγκεκριμένα επιλεγμένα πρόσωπα με ένα δημοψήφισμα για όλους… οι εκλογές δεν γίνεται να αντικαταστούν απλά ένα δημοψήφισμα, όπως και λίγα και συγκεκριμένα πρόσωπα δεν νομιμοποιούνται από κανένα αληθινά δημοκρατικό καθεστώς να αποφασίζουν σε μεγάλα ζητήματα για τους πολλούς!

Τέλος, τραβώ το καμπανάκι της προσοχής προς όλους, ότι η κοροϊδία εις βάρος μας θα πρέπει να φτάσει στο σημείο μηδέν!!! Και θα φτάσει, είτε το συνειδητοποιείτε ομαλά, είτε με το ζόρι!!
Σχετικό άρθρο επίσης εδώ