Για την υπόθεση Μπαλτάκου & συναφή...

Στα σοβαρά τώρα για την υπόθεση Μπαλτάκου& συναφή και για αυτά που βλέπει ένας ολόκληρος λαός, τον οποίο δεν μπορούν πια να τον τυφλώσουν τα ΜΜΕ και οι κομματικοί κοτζαμπάσηδες:

-Γίνεται να έχει “πλήρη άγνοια” ένας πρωθυπουργός που χωρίς την εντολή του δεν κουνιέται φύλλο στην ελληνική επικράτεια και που δεν είναι καν στην ηλικία ενός Αλτσχάιμερ;;

-Όταν μάλιστα πρόκειται για τον πιο στενό (έως αδερφικό) του συνεργάτη πολλωωωωωών χρόνων…

-Όταν αυτόν -τον συνεργάτη Μπαλτάκο- τον έφερε ο Σαμαράς στο υπουργείο εξωτερικών δίπλα του από το 1992… ο οποίος συνεργάτης είχε φύγει πρώτος μαζί με τον Σαμαρά στην “Πολιτική Άνοιξη” όταν ο τελευταίος διαγράφτηκε από την ΝΔ… έχει κάτσει εκτός της ΝΔ μαζί με τον Σαμαρά όλα τα χρόνια, έως να έρθει ο Σαμαράς ως πρόεδρος της ΝΔ το 2004… το 2004 ο Μπαλτάκος ήταν ο πρώτος που έφερε δίπλα του ο Σαμαράς ως πρόεδρος πια της ΝΔ… μετά έφερε και τον Φαήλο Κρανιδιώτη… ένα από τα πρώτα μελήματα του Σαμαρά ως πρωθυπουργός ήταν να διορίζει τον κολλητό του Μπαλτάκο ως γενικός γραμματέας της κυβέρνησης του (μια θέση αντίστοιχη με αυτή που κρατούσε παλιά ο Ρουσσόπουλος επί του Κώστα Καραμανλή- αλλά πιο “σκιώδης”- με αρμοδιότητες παρά του πρωθυπουργού, όπως και για συντονισμό και επίβλεψη όλων των μελών της κυβέρνησης και όχι μόνο)… ο Μπαλτάκος ήταν από την δεκαετία του ’60 μέλος του διοικητικού συμβουλίου της χουντικής οργάνωσης «Θέμις» που τις ημέρες του Πολυτεχνείου ήταν μαζί με τα τανκς εναντίον των –τότε- φοιτητών για την ελευθερία… η χουντική οργάνωση συνέχισε με τις ίδιες αρχές προωθώντας καινούργια μέλη της, όπως ο Φαήλος Κρανιδιώτης και άλλοι, από τα οποία μέλη της είχε διαλέξει και επιλέξει ο Σαμαράς τους πιο στενούς του συνεργάτες.

-Ο Μπαλτάκος επαγγελματικά είχε διατηρήσει δικηγορικό γραφείο με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο, άλλο σκληροπυρηνικό μέλος της δεξιάς… ο Μπαλτάκος έμαθε να είναι πάντα το “μυαλό υπό σκιάς”… το αποδεικνύει και πχ την προηγουμένη εβδομάδα, όταν μετά το πρώτο ΝΑΙ της κυβέρνησης στην πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ για τον Στουρνάρα, βρήκε την λύση ο Μπαλτάκος, μετά από δυο ώρες, με νομικό τερτίπι, παρουσιάζοντας- σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό ο οποίος ξέρει ότι χωρίς το παΣΟΚ θα είναι τελειωμένος- παρουσιάζοντας ως «αστέρι» τον ΒενιζελοΕΓΩγγέλο.

-Εδώ αξίζει να θυμηθούμε ένα περιστατικό από το παρελθόν το οποίο εξηγεί εν μέρη την “λογική” των νόμων που ευνοούν το παλαιωμένο και πολλές φορές βρόμικο σύστημα (το οποίο σύστημα υποβοηθιέται από τέτοιους νόμους) : την δεκαετία του ’90 μετά από αποκαλύψεις με κρυφή κάμερα (νόμιμες σε ολόκληρη την Ευρώπη) μερικών δημοσιογράφων, συμβαίνει το εξής περιστατικό στον κόσμο της ελληνικής δικαιοσύνης… ο μεγαλύτερος δικηγόρος της χώρας τότε, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, πιάνεται με την βοήθεια της κρυφής κάμερας από μια νεαρή τότε δικηγόρο, σε συναλλαγές με τον δικαστή της υπόθεσης οπού εκείνος ήταν συνήγορος υπεράσπισης ενός κακουργήματος, κρυφή συναλλαγή που είχε ως σκοπό να κερδίζει την υπόθεση. Πράγμα που έγινε. Η δικηγόρος παρουσιάζει την (νόμιμη τότε ως αποδεικτικό στοιχείο!) βιντεοσκόπηση της συναλλαγής δικηγόρου- δικαστή στην εισαγγελία, αλλά από τότε έως την εκδίκαση περάσανε οι μήνες και η εκδίκαση της υπόθεσης εναντίον του Λυκουρέζου δεν γινότανε… βάση ενός άλλου νόμου (φτιαγμένο την ίδια τότε εποχή!) αν είχανε παρέλθει πάνω από κάτι μήνες και η υπόθεση δεν εκδικάζεται, το αδίκημα παραγράφεται… στην απόγνωση της, η δικηγόρος απευθύνεται στους δημοσιογράφους αποκαλύπτοντας πως φτιάχνονται τα «μεγάλα» ονόματα των δικηγόρων στην ελληνική δικαιοσύνη και πως «είχανε εμπιστοσύνη» όλοι που μπόρεσαν να τους επιτρέψει η περιουσιακή τους κατάσταση την υπεράσπιση ενός «μεγάλου» δικηγόρου… ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: αμέσως μετά η τότε βουλή περνάει ένα νόμο που λέει ότι όλες οι βιντεοσκοπήσεις με κρυφή βιντεοκάμερα θεωρούνται «υποκλοπές και κακουργήματα» και ως εκ τούτου «δεν λαμβάνονται υπ όψιν στα δικαστήρια». Το πιο σημαντικό σε ένα κράτος δικαίου- υποτίθεται- ακόμα: η δικηγορίνα της υπόθεσης διαγράφεται από το δικηγορικό σύλλογο, χάνει την άδεια εξάσκησης επαγγέλματος (για ένα υποτιθέμενο “κακούργημα” και το πιο σημαντικό- έστω που είχε διαπράξει εκ παραδρομής της ημερομηνίας εφαρμογής του νόμου) και ο δεξιός Λυκουρέζος συνεχίζει να είναι … δικηγόρος των μεγάλων πορτοφολιών… και όλα αυτά με τις ευλογιές των τότε βουλευτών όλων των κομμάτων. (Εδώ αξίζει να σχολιάσουμε και γιατί ο πρώην γαμπρός και στενός διαχρονικός φίλος της οικογένειας Λυκουρέζο, ο «αριστερός» Απόστολος Γλέζος είχε «αγανακτήσει» στα χρόνια της κυβέρνησης Παπανδρέου για τα διόδια και τώρα δεν λέει ούτε κιχ παρ’όλες τις τωρινές αυξήσεις…)

Το μεγάλο κακό του νόμου (που συνεχίζει να εφαρμόζεται και σήμερα χωρίς καμία τροποποίηση) είναι ότι δένει τα χέρια ενός απλού πολίτη που δεν μπορεί να βρει εύκολα το δίκιο του με τέτοιους δημόσιους λειτουργούς «υπερασπιστές» των θεσμών… όπως και ότι συγχύζει το προσωπικό συμφέρον με το δημόσιο συμφέρον, βάζοντας τα – ανεπίτρεπτα!- στο ίδιο καλάθι…

-Ερχόμαστε τώρα στο σήμερα και στην υπόθεση Μπαλτάκου, με τους πολλούς κολλητούς του της ιδίας κλίκας οι οποίοι «δεν ήξεραν, δεν ακούσαν, δεν είδαν»… αν προσέξατε καλά, ο Άδωνης Γεωργιάδης αναφερόμενος στο συμβάν, είχε δηλώσει για τους χρυσαυγήτες: “Δεν συναλλαζόμαστε με τους ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ”… που σημαίνει εμμέσως πλην σαφώς ότι παραδέχεται τα γεγονότα όπως παρουσιάζονται στο βίντεο, όπως και την ορθότητα των λεγόμενων του Μπαλτάκου, αλλά δεν δέχεται πια να βγάλει ασπροπρόσωπους τους πρώην τους συνεταίρους, διότι «τα καρφιά» έβγαλαν τα άπλυτα στην φόρα και σε κοινή θέα. Γεγονός που ενισχύουν σε όλους τους τόνους οι συνεργάτες του πρωθυπουργού που βγαίνουν στα παράθυρα των τηλεοράσεων, απ’όπου και λένε ούτε λίγο, ούτε πολύ: “Φαντάζεστε τι θα είχε γίνει αν είχε βγάλει ο καθένας στο youtube ένα βίντεο που τράβηξε με αυτά που λέμε ΚΡΥΦΑ μεταξύ μας; Πάει, ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ. Όχι είναι κακούργημα τους και ως εκ τούτου το λαμβάνομαι ΟΛΟΙ υπ’ όψιν.” (με εντολή Σαμαρά…;)

-Επίσης τόσο ο Γεωργιάδης όσο και άλλα δεκανίκια του πρωθυπουργού που μιλάνε δημόσια αυτές τις ημέρες, αναφέρουν μόνο το προσωπικό συμφέρον του Κασιδιάρη στην υπόθεση και ΚΑΘΟΛΟΥ το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ (η τουλάχιστον ενδιαφέρον) σε ότι αφορά την εμπλοκή και καθοδήγηση της δικαιοσύνης με μοναδικό σκοπό το προσωπικό του όφελος ενός ανθρώπου βρισκόμενος στην πιο ψηλή θέση των κρατικών θεσμών της χώρας- του πρωθυπουργού. Η όποια δικαιοσύνη θα έπρεπε να είχε εκδώσει αυτεπάγγελτα ένταλμα ερευνάς της υπόθεσης, πρωτίστως λόγου υπεράσπισης δημόσιου και εθνικού συμφέροντος και δεύτερο να είχε ζητήσει την τροποποίηση του νόμου περί «υποκλοπών» σε ότι αφορά τις βιντεοσκοπήσεις με την κρυφή κάμερα και την διαχώριση του προσωπικού από το δημόσιο συμφέρον και τόσο πιο πολύ από το εθνικό συμφέρον. (Ποιανού κοντοχωριανή πρώην συμμαθήτρια είπε ο Μπαλτάκος στο βίντεο ότι τοποθετήθηκε ως ανώτερο εισαγγελέα του Άρειου Πάγου και με ποιανού την εντολή;)

-Θα έπρεπε επίσης να είχαν δώσει την παραίτηση τους -λόγου πολιτικής ευθιξίας- όλα τα μέλη της κυβέρνησης… φαίνεται όμως ότι η όποια «πολιτική ευθιξία» χάνει την ουσία όταν λείπει η ηθική, η τιμή και η υπόληψη των προσώπων.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ… και μην ξεχνάμε ταυτόχρονα ΌΤΙ είναι νόμιμο ΔΕΝ είναι και ΗΘΙΚΟ. Οι βουλευτές του κράτους θα έπρεπε να είχαν ως ΠΡΩΤΟ μέλημα τους ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΝΟΜΙΜΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟ, όπως απαιτεί και το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ!

(Στην φωτογραφία ο Μπαλτάκος την προηγουμένη εβδομάδα οπού φαίνεται ότι δείχνει το επίμαχο σημείο περί πρότασης μομφής στον… μεγάλο εθνικό συνταγματολόγο… με μια κωλοτούμπα περί της πρότασης μομφής για τον Στουρνάρα ως υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά Βενιζέλου. Μετά από δυο ώρες που το προεδρείο της βουλής έκανε δεκτή την πρόταση μομφής – βασικά της δυσπιστίας προς το άρθρο για τις τράπεζες του νομοσχεδίου- κλείσανε την βουλή για πάνω από μια ώρα, ώστε να βρουν ένα παράθυρο που να είχε σώζει την εικόνα τους στο εξωτερικό. Την όλη κατάσταση την έφερε τούμπα ο νομικός Μπαλτάκος… τον οποίο δεν νομίζω να τον κάνουν πέρα αληθινά, όσο και δεξιός θύλακας να αποδεικνύεται στην ουσία, μάλλον και διότι αποδεικνύεται ότι είναι ο μόνος με μυαλό ανάμεσα τους. Απλά τόσο στο εξωτερικό, όσο και εδώ, αποδεικνύονται οι ίδιοι ως απόλυτοι του συνεργάτες και εντολείς για ένα άλλο σκοπό παρά του λαού.)