Αποκαλυπτικό των προθέσεων του Βαγγέλη Βενιζέλου...

Αποκαλυπτικό των προθέσεων του Βαγγέλη Βενιζέλου, θεωρείται από τη μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών, ενεργών και μη, του Κινήματος, το άρθρο του πολύ στενού συνεργάτη, συμβούλου και συμμαθητή του, από τα πρώτα μαθητικά τους χρόνια, Γιάννη Δατσέρη, στο «Έθνος».

Σημειώνεται (προς ενίσχυση των λεχθέντων περί στενών σχέσεων) ότι ο κ. Δατσέρης είναι σύζυγος της πρώην ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ Συλβάνας Ράπτη, η οποία ήταν το μόνο μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, που μετέχει στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη του κ. Βενιζέλου.

Ο κ. Δατσέρης, στο άρθρο του, αναφέρει το εξής, πολύ ενδιαφέρον, για τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, τα οποία θεωρείται ότι τίθενται ύστερα από συνεννόηση με τον Πρόεδρο του Κινήματος, προκειμένου να βολιδοσκοπηθούν οι διαθέσεις των στελεχών και της εναπομείνασας κομματικής βάσης. Η οποία, όπως λένε έμπειρα στελέχη, «όσο πιο μικρή είναι, τόσο πιο εύκολα ελέγχεται».

Σύμφωνα με τη πρόταση Δατσέρη (Βενιζέλου;) στο επικείμενο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο, πρέπει να στηθούν δύο κάλπες.

Για το όνομα του ΠΑΣΟΚ. Αν πρέπει να παραμείνει, ως έχει ή να αλλάξει και ποιο πρέπει να είναι από δω και πέρα. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει τεθεί και κατά το παρελθόν, αλλά είχε απορριφθεί. Ο κ. Δατσέρης αποκάλυψε, σε συνέντευξή του στο vimafm, ποιο είναι το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και 0,80% να παραμείνει, είπε, η κόντρα μεταξύ «εκσυγχρονιστών» και «ριζοσπαστών» θα συνεχίσει να υπάρχει, όσο υπάρχει το όνομα. Πρόκειται για μια παλιά άποψη των «εκσυγχρονιστών” του ΠΑΣΟΚ, στους οποίους ανήκει ο κ. Δατσέρης. Ο ίδιος είπε στη σημερινή του συνέντευξη ότι ο χαρακτήρας του κόμματος πρέπει να είναι σοσιαλδημοκρατικός-ευρωπαϊκός. Από την άλλη πλευρά παρατηρείται ότι κανένας δεν εμποδίζει τον κ. Βενιζέλο ή οποιονδήποτε, να ιδρύσει νέο κόμμα και να το ονομάσει όπως θέλει, αλλά, σε αυτή την περίπτωση, ο κ. Βενιζέλος, πρέπει να παραδώσει τη «σφραγίδα» του ΠΑΣΟΚ. Παρατηρείται, επίσης, ότι εσωτερικές αναταραχές στο ΠΑΣΟΚ σημειώθηκαν μόνο κατά τις περιόδους που οι «εκσχυγχρονιστές» δεν ήταν στην ηγεσία του Κινήματος. Η πρώτη αμφισβήτηση εκδηλώθηκε από τον Κώστα Σημίτη, γύρω από τον οποίο συσπειρώθηκαν στελέχη που δεν μετείχαν στην τότε κομματική και κυβερνητική εξουσία, αλλά και στελέχη που για διαφόρους λόγους δεν είχαν καλές προσωπικές σχέσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτή η αμφισβήτηση κορυφώθηκε στη διάρκεια του προβλήματος υγείας του Ανδρέα και κατέληξε με τη εκλογή του Κώστα Σημίτη ως πρωθυπουργού και ,εν συνεχεία, ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Αμέσως μετά τα πράγματα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ ηρέμησαν, καθώς ο αντίπαλος του κ. Σημίτη, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ουδέποτε αμφισβήτησε την εξουσία Σημίτη, περιοριζόμενος στη διαχείριση του 30% που εκπροσωπούσε και διαπραγματευόμενος, με βάση αυτό, με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Η επόμενη αμφισβήτηση, αναφέρεται, ξεκίνησε και πάλι από τους «εκσυγχρονιστές», στους οποίους προστέθηκε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, εμφανιζόμενος ως διάδοχος του Κώστα Σημίτη, ο οποίος, όμως, είχε δώσει το χρίσμα στον Γιώργο Παπανδρέου. Ωστόσο, ο νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (το 2004) δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τα αρνητικά δεδομένα που είχε δημιουργήσει στην κοινή γνώμη η δεύτερη 4ετία διακυβέρνησης του κ. Σημίτη και έχασε τις εκλογές, με 5 μονάδες διαφορά από τη ΝΔ, ενώ οι δημοσκοπήσεις έδιναν 10 μονάδες. Η αμφισβήτηση του Γιώργου Παπανδρέου άρχισε τον Φεβρουάριο του 2007, όταν τα στελέχη του «εκσυγχρονισμού» άρχισαν να περιοδεύουν σε όλη τη χώρα και σε κλειστές συναντήσεις αμφισβητούσαν τις επιλογές της ηγεσίας. Όπως υποστηρίζουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η αμφισβήτηση συνεχίσθηκε και κορυφώθηκε το καλοκαίρι του 2007, την περίοδο που η Ελλάδα καίγονταν από τις πυρκαγιές, με πολλούς νεκρούς στην περιοχή της Ηλείας. Εκείνη την περίοδο και γνωρίζοντας πως έχουν τα πράγματα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε πρόωρες εκλογές, τις οποίες και κέρδισε. Το έδαφος είχε στρωθεί και ο Βαγγέλης Βενιζέλος πήγε στο Ζάππειο για να θέσει θέμα απομάκρυνσης του Γιώργου Παπανδρέου από την ηγεσία του Κινήματος.

Το δεύτερο θέμα που θέτει ο κ. Δατσέρης είναι καινοφανές. Προτείνει στο επικείμενο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ να στηθεί μια δεύτερη κάλπη, για τη νομιμοποίηση της ηγεσίας. Η διαφορά μεταξύ νομιμοποίησης της ηγεσίας και εκλογής ηγεσίας είναι τεράστια. Όπως παρατηρείται από έμπειρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία μπορεί να έχει προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Η οργανωμένη βάση του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με στελέχη που γνωρίζουν, έχει συρρικνωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και δεν είναι δύσκολο να ελεγχθεί από στελέχη με προϋπηρεσία, όπως ο Χρήστος Πρωτόπαπας, ο Πέππας, ο Φελώνης, ο Τσολιάς κλπ. Αυτό που υποστηρίζουν είναι ότι μια παρόμοια διαδικασία θα συνιστούσε «καταστατικό πραξικόπημα», αφού δεν προβλέπεται από καμία καταστατική διαδικασία. Όπως αναφέρουν, αυτό που προβλέπεται είναι η εκλογή Προέδρου με καθολική ψηφοφορία από τη βάση, με συμμετοχή, δηλαδή, μελών και φίλων του Κινήματος, τα οποία, σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθήθηκε στις προηγούμενες περιπτώσεις, εγγράφονται , στους αντίστοιχους καταλόγους μέχρι την τελευταία στιγμή. Τα ίδια στελέχη θεωρούν πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή μια τέτοια διαδικασία, η οποία θα νομιμοποιήσει, δια της πλαγίας, τις επιλογές του κ. Βενιζέλου από τον Μάρτιο του 2012 και, πολύ περισσότερο, θα του δώσει «λευκή ψήφο», για να διαχειριστεί το κόμμα στη βάση της στρατηγικής του επιλογής για κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ στο διηνεκές. Γι αυτό και συζητείται, μετ΄ επιτάσεως, ως ενδεχόμενο, η αποχή όλων των «μη βενιζελικών» δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ στις προσυνεδριακές διαδικασίες και στο ίδιο το Συνέδριο.

πηγή agenda-news.gr